Het is nu voor de derde keer dat we met de kajaks naar
Noorwegen zijn geweest. Voorgaande twee jaren
gingen we begin mei, dit jaar hebben we ervoor gekozen om de laatste
twee weken van mei te gaan zodat we wat zekerder zijn van hogere
(water)temperaturen. We verbleven weer in hetzelfde huisje. De eerste week met
z’n zessen, de tweede week met vier man.
We vertrokken op vrijdag om via Denemarken en Zweden op
zaterdag aan te komen in Mosvik. Door de pinksterdrukte hadden we echter
behoorlijk wat vertraging opgelopen in Duitsland en kwamen we na 27 uur
eindelijk aan. Met een spierblessure die begint te op te spelen als je lang in
dezelfde houding zit was het bepaald geen pretje kan ik je vertellen.. Dus wat
doe je dan als je compleet gebroken aankomt? Juist, je laad de wagen uit, je
tuigt je kajak op en gaat vissen! Je
zult misschien denken dat het daar in midden Noorwegen nog wel koud zal zijn.
Niets was echter minder waar, met een temperatuur van 22 graden zat ik
zaterdagmiddag in m’n korte broek en
t-shirt op het water! Succes volgde al snel want het eerste de beste taludje
leverde al meteen een paar leuke gullen op. Ook de eerste pollakken meldden
zich al waardoor de slopende autorit al snel vergeten was.
Het werd natuurlijk geen lange dag op het water.. Dus in het begin van de avond konden we onder het genot van een welverdiend
biertje en zelfgemaakte spaghetti horen hoe het Niek en Thomas was vergaan. Zij
waren vrijdags al aangekomen en hadden dus al langer op het water gezeten.
Trollend met dieplopende pluggen hadden ze al aardig wat kilometers afgelegd en
waren zo een school haring tegen gekomen die belaagd werden door dikke gullen
en die hadden ze dus ook gevangen.
Zondag,
Na heerlijk geslapen te hebben konden we weer gaan genieten
van het prachtige weer. Het baaitje waar
we te water gaan ligt op een 200 meter van ons huisje en hier begin ik
traditiegetrouw altijd eerst even te verticalen. Even een paar gulletjes
pesten.. Terwijl ik aan het verticalen ben hoor ik een plons achter me op het
ondiepe. Er staan een paar jochies op het strandje en ik denk, die gooiden vast
een steen.. Maar toch twijfel ik en doe een worp richting de kant met een
kleine shimano waxwing . Op dit aparte stukje kunstaas miste ik gister al een
zeeforel , de te grote tandemhaak die er standaard op zit was er waarschijnlijk
de oorzaak van. Deze dus maar vervangen voor een dregje. Het blijkt een slimme
zet te zijn geweest want als ik het “zwemjigje” binnenvis krijg ik een felle
aanbeet en mag ik de eerste zeeforel vangen.
Mooi visje van zo’n 40 centimeter. Helaas kom ik er later pas achter dat
m’n camera in een verkeerde stand heeft gestaan en blijkt de foto waardeloos.
Na dit snelle succes besluit ik te gaan trollen richting de brug over het
Skarnsundet waarbij ik langs mooie stekken kom die voorgaande jaren leuk vis
opleverden. Hier kan ik dan wat pauzes inlassen want m’n blessure dwingt me om
regelmatig even naar de kant te gaan. Perfect weer is het, bijna geen wind en
temperaturen boven de 20 graden. In Nederland moet de lente nog beginnen..
Het stuk richting de brug levert een leuke gevarieerde
visserij. Trollend vang ik een paar leuke gullen en wat koolvis(jes) en met de
shad vang ik ook m’n eerste grauwe poon en schelvis.
niet groot
maar wat zijn ze mooi..
Op de terugweg is er toch een klein regenbuitje ontstaan en
word ik getrakteerd op een prachtige regenboog wat weer een mooi plaatje
oplevert.
Inmiddels is het al vrij laat in de avond maar omdat het
hier al vrij lang licht blijft kan je lange dagen maken. Het laatste stukje
voor ik het water af ga leg ik trollend af met kleine plugjes in de hoop nog
een mooie zeeforel te kunnen vangen. Met nog een 100 meter te gaan begint m’n
licht afgestelde slip ineens als een malle te lopen. Dit is geen zeeforel blijkt
al snel en de slip moet een tandje vaster. Een mooie pollak blijkt de dader en
geeft geweldige sport op het lichte snoekbaarshengeltje.
Bij thuiskomst blijkt dat de andere mannen erg goed hebben
gevangen, Daniël is meerdere grote pollakken tegen gekomen en heeft z’n eerste double-hookup
al gehad, met twee tachtigers welteverstaan.. Niek en Thomas hebben weer idioot
veel kilometers afgelegd en zijn op een verre stek weer haring tegen gekomen
die nu door grote pollak werd bejaagd. Onder het genot van een biertje worden
de plannen voor morgen gesmeed..
Maandag is het tijd om de oversteek naar het eiland te
maken. Het eiland Ytteroy ligt op een
half uurtje varen vanuit Mosvik met de kajak en met het wederom prachtige weer
is het goed te doen. Lekker gemaakt door de verhalen van Niek en Thomas valt
het echter wat tegen in het begin. Al trollend vangen we een enkel visje maar
het is erg rustig. ‘You should have been here yesterday’ spookt al door m’n
hoofd. Totdat Daniël me komt halen met de melding dat ie een school haring
heeft gevonden, snel proberen we ze terug te vinden. Na wat zoekwerk hebben we
ze weer gevonden, het scherm op de fishfinder loopt ineens vol. Op een diepte
van 10 meter zit een school tot aan het oppervlak. Ik probeer het met een haringlijntje
met een pilkertje eronder. Haring is namelijk ook welkom, we hebben deze ook
nodig als aas voor monsters op diep water. Het blijkt echter nog niet zo
eenvoudig om ze te vangen. Af en toe haak ik er eentje vals op de pilker die
snel uit z’n lijden wordt verlost. Het pilkertje wordt af en toe gegrepen door
een gulletje of pollak maar de grotere vissen blijken vooralsnog afwezig. We
besluiten de school die langzaam met de stroom meegaat te volgen, kijken of we
wat groters gaan zien. Als we bij een oude steenstort komen begint de echte
actie, hier wordt gejaagd! We vangen al snel een paar mooie pollakken en als ik
m’n shadje door de school heen laat zakken wordt ie eronder door een serieuze
vis gepakt. Gillende slip, daar komen we voor! M’n pr van vorig jaar gaat eraan, 82cm.
Daniël probeert een
andere techniek, hij gaat trollen met het paars-witte twistertje. Dit blijkt
erg goed te werken want hij vangt een hele beste pollak die richting de 90
gaat.
Ook maar ’s proberen dan. Ene hengel hetzelfde twistertje, andere hengel een
kopyto shadje. Ook ik krijg al snel een aanbeet op het twistertje en terwijl ik
een mooie pollak aan het drillen ben
staat ineens ook m’n andere hengel te stuiteren. Double hook-up! Het shadje dat tijdens de dril naar de bodem
is gezakt blijkt gegrepen door een mooie gul die even mag poseren.
Na nog een paar mooie pollakken gevangen te hebben gaat de
stroming eruit en valt het stil. Verder varen dus. We steken weer over naar het
vaste land waar we op de stek komen waar Niek en Thomas de dag ervoor goed
hebben gevangen. Helaas is het rustig, we vangen wel wat maar omdat we nog een
heel eind terug moeten varen blijven we niet lang hangen. Het stroomt
ondertussen behoorlijk en daar moeten we helaas tegenin. Voor Daan niet zo’n
probleem maar ik moet regelmatig even naar de kant, even de benen strekken..
Terwijl ik weer ’s aan de kant sta hoor ik dat Daniël ook lekker bezig is.
Double hook-up op de kleine plugjes! Geen zeeforel maar twee enorme pollakken,
een hoge 80-er en een van 91 cm. Ook een nieuw pr voor Daan dus. Helaas kan ik
geen foto maken. Na de veel te lange weg
terug kunnen we ook Leo en Theo begroeten die vandaag aangekomen zijn en zijn
we compleet. Gezellig!
Dinsdag ga ik met Leo en Theo mee naar het eiland om lekker van het weer te genieten, met de
visserij is het niet wild.
’s Middags slaat het weer om en moet ik vol tegen de wind in
terug naar het vaste land, goed dat ik m’n droogpak had meegenomen.. Eenmaal in de luwte ga ik het op diep water
proberen met de gevangen haring van gister. Geen monsterleng helaas maar wel
een Spaanse hondshaai, mooie beestjes.
Op het laatste stuk naar huis breekt een van m’n pennen van de
vinnen van de mirage-drive aandrijving. Het is me nog niet vaak overkomen maar
het kan een keer gebeuren. Gelukkig heb ik altijd een peddel bij dus het
laatste stukje moeten de armen het werk doen. Gelukkig heb ik het niet aan de
andere kant van het fjord. We zijn gelukkig goed van huis gekomen en ons shopje
www.viskayaks.nl heeft ons voorzien van
spare-parts zodat ik m’n drive kan herstellen voor de rest van de vakantie. Wat
we niet gebruiken mogen we gewoon weer terug geven, goeie service!
Woensdag mede door het weer een dagje rustig aan gedaan,
niet te ver varen op het ruwere water. In het dichtbij gelegen baaitje begin ik
met de shad, er ligt hier altijd wel wat vis. Na een worp probeer ik na het
afzinken contact te zoeken met het shadje, dit voelt echter wat vreemd. Vis? Ik
sla voor de zekerheid maar ’s aan en ik blijk inderdaad wat gehaakt te hebben.
Eerst gebeurt er nog niet zoveel en het lijkt een kleintje. Totdat er ineens
iets z’n gewicht in de strijd gooit, de hengel buigt ver door en de slip begint
te gieren, tóch Pollak. En niet zo’n kleintje ook! Want na nog een paar
keiharde runs komt er een serieuze bak boven water. Het pr van eergister gaat
er aan, 88 cm.
Lekker begin zeg! Ik doe nog een aantal worpen natuurlijk
maar het blijft bij deze ene vis. Verderop proberen maar dus. Op het plateau
hier vang ik wat gulletjes en een schelvis. Een tijdje later vang ik op een
haringlijntje een paar koolvisjes, ik heb geen haring bij en besluit ze tot aas
te promoveren. Op een diepte van 120
meter krijg ik al snel beet, het is maar een beetje flauw geknaag en als ik m’n
aas maar ’s controleer blijkt wat er verantwoordelijk was voor het geknaag. Een
Velvet belly of fluwelen buik lantaarnhaai. Een hele mond vol voor zo’n klein
haaitje.
Na het spulletje weer op de bodem geparkeerd te hebben krijg
ik weer vrij snel beet. Alleen is dit groter, ik geef wat lijn bij en na weer contact te hebben besluit ik de haak te
zetten. Ja, hangen! Ik krijg de vis
makkelijk van de bodem, niet echt groot dus. Maar na een meter of 10 lost de
vis, jammer..
Een beetje balend be-aas ik de onderlijn met lichtgevende
tube en octopusjes opnieuw en laat ik het weer zakken, best een eind, 120
meter. Na nog een velvet belly krijg ik toch weer een aanbeet van wat groters.
Gespannen sla ik aan en deze hangt ook. Weer geen monster maar deze blijft wel hangen.
Alhoewel, geen monster.. Aan het oppervlak blijkt ik toch echt niet moeders
mooiste gevangen te hebben. Wel een nieuwe om aan het soortenlijstje toe te voegen,
Lom.
Op de terugweg kom ik weer bij het plateautje en ga weer met
de shad aan de slag. Dit levert een paar mooie gullen op.
Bij het huisje hoor ik hoe het de mannen is afgegaan. Daan,
Niek en Thomas hadden eerst een poging gedaan om grote schollen te vangen. Dat
viel echter tegen en zij waren toch maar naar de verre pollakstek gegaan waar
er weer grote vissen waren gevangen. Theo had echter de mooiste verhalen, die
had bij het eiland in de jagende koolvis gezeten en had er een van een meter
gevangen. Jaja Theo, en geen foto..
Donderdag zijn we mede door Theo z’n verhalen weer richting
het eiland vertrokken, gezellig met z’n allen. Alleen Daan had een voorsprong
genomen, die was al weg toen ik uit bed kwam. Naar het schijnt maakt z’n slapie
hem wel ’s wat eerder wakker. Ik slaap als een blok hier, dus ik heb er
gelukkig geen last van..(hihi)
Op de foto is het eiland goed te zien en na een half uurtje
zijn we daar. Het valt echter een beetje tegen, er zit wel een schooltje haring
maar er wordt niet veel gejaagd. Hoogtepunt is een double hook-up, ik haak een
koolvis en de andere plug die nagenoeg stil in het water hangt wordt gegrepen
door een mooie Pollak.
Door een aantrekkende wind houden we het daar al snel voor
gezien, de wind staat vol op de kant en de golven worden groter. Een stuk terug
kunnen we weer in de luwte vissen gelukkig, we vermaken ons met wat kleinere
visjes maar maken het niet al te laat. De oversteek terug is nog wat hobbelig
en thuis wacht een heerlijk avondeten met zelfgemaakte kibbeling door chefkok Thomas, die gaan er
goed in! En het bier ook..
Vrijdag ga ik samen met Leo richting het Skarnsundet, het
tij is gunstig die kant op en we kunnen
lekker met de stroom mee varen. In het Skarnsundet weten we een paar goeie
stekken te liggen die vorig jaar goed vis opleverden. Onderweg vangen we wat
gulletjes en een enkel koolvisje. Het is
niet wild en bij de brug over het Skarnsundet is ook weinig activiteit. Verder
varen naar de stekken van vorig jaar maar dan. Ook niks, de stekken van vorig
jaar blijken waardeloos. Nou ja, weten we dat ook weer. Kost een paar uur en
wat kilometers maar gelukkig hebben we de stroom weer mee terug.
Voor Mosvik ligt een plaat en aan de rand van
deze plaat liggen regelmatig mooie gullen. Dus ik ga hier de laatste uurtjes
maar ’s doorbrengen. Op de fishfinder zie je de vis goed liggen en verticalend
zijn ze goed te vangen. Ik vis met m’n
lichtste hengeltje, een berkley stokje met maximaal 30 gr werpgewicht. Molentje
maatje 1000 met een 5 kg lijntje. De grote Kabeljauwen kom je hier niet snel
tegen dus ik durf het wel aan. Zo geven de kleinere gulletjes ook nog een
beetje sport. Maar als ik een dikke 70-er haak wordt het echt leuk, die pakken
wel een paar meter.. Het wordt een
tijdje later echter nog leuker want als ik een stukje aan het trollen ben zie
ik een grote vlek op het scherm. Snel pak ik het verticaal stokje en gooi het
shadje een paar meter achter me. Daar ongeveer.. Een meter of 10 diep hier, het
shadje is vrij snel bij de bodem. Strak draaien, jahoor die heeft ‘m al. Dit is
er een hoor, het stokje gaat maximaal krom en de slip moet regelmatig z’n werk
doen. Langzaam komt de vis naar boven, en ik zie een grote vlek. Even later mag
ik met een dikke 80-er op de foto en is de dag toch nog erg geslaagd.
Binnenkort deel 2..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten