Zaterdag
Vandaag maken we een uitstapje naar Straumen, een dorp op 20
minuutjes rijden. Straumen staat bekend om de op een na sterkste
stroomversnelling van Noorwegen. Het water wordt hier door een vernauwing van
het ene naar het andere fjord geperst.
Lijkt erg gevaarlijk allemaal maar zolang je met afgaand tij vist kan er weinig
gebeuren. Je komt namelijk onmogelijk tegen de stroming in in de vernauwing. We
vissen bij de monding van de vernauwing net buiten het dorp waar een eilandje
ligt. Hier, en langs de kanten ontstaat een nering waar de stroming precies de
andere kant opgaat. Door deze te gebruiken kunnen we de sterke stroming
vermijden en langs de stroomnaden vissen.
Trollend vang ik al snel de eerste koolvissen. Geen grote
maar wat klappen ze er hard op hier.. Ook de eerste dikke gul laat zich gelden.
Deze gaat vol in de stroming hangen en sloopt de deep-tail dancer.
Misschien toch maar niet van Balsa maken
Hierna is het een beetje zoeken naar de vis. Ik kan de
grotere niet vinden maar Leo en Theo blijven wel lang op hetzelfde plekje
vissen. Hier op een meter of 4 liggen dikke gullen, zegt Theo als ik polshoogte
ga nemen.. Dat laat ik me geen twee keer zeggen natuurlijk en als ik het
betreffende stroomnaadje afvis duurt het niet lang.. Bonk, zzzzzztttt! Bedankt
voor de tip Theo! Een dikke gul duikt de stroming in en ik kan er achteraan met
een grijns van oor tot oor..
Toppertje die Bomber
Na deze volgen er snel nog een paar 70-ers die ook weer leuk
sport geven in de stroming.
Donkere kelpgul
Even later hoor ik een raar geluid achter me en kijk ik om.
Theo is in een moment van onoplettendheid omgegaan met z’n adventure waar ik best even van schrik.
Gelukkig blijft Theo rustig en kan ie na de kajak weer omgedraaid te hebben er
zo weer in klimmen. Kost wel een hengel en wat kunstaas maar gelukkig blijft
het daarbij.
Kan er nog om lachen gelukkig
We zijn pas ’s middags begonnen en ondertussen is het al
half de avond dus gaan we richting de auto.
We hadden ook ontzettend zin in een biertje..
Zondag
Vandaag ga ik samen
met Leo weer richting het eiland, het water ligt er weer als een spiegeltje bij
dus we hebben er weer ontzettend zin in. Met m’n spierblessure gaat het ook
steeds beter dus zie ik ook niet meer zo op om lange afstanden te maken.
Wat een weer weer..
Aangekomen aan de overkant vang ik al vrij snel een pollakje
en Leo doet er een schepje bovenop. Een mooie van 85 centimeter! We gaan
richting de baaitjes en hier vangen we al snel een koolvisje en wat gulletjes.
Als ik terugvaar om nog een rondje langs het kantje te trollen zie ik een paar
symbolen op half water op het scherm. De pluggen hangen er natuurlijk nog aan
en op 20 meter water krijg ik een aanbeet op de bomber. Geen heftige aanbeet
maar als ik de hengel uit de steun pak voelt het wel gewichtig aan. Langzaam
pomp ik de vis binnen totdat deze besluit dat ie het er niet mee eens is.
Dzjieeeeeeeet! Zo’n run heb ik nog niet gehad, kicke! Na nog wat kortere runs
komt de vis langzaam naar het oppervlak en krijg ik hem voor het eerst te zien.
Brute pollak! De landing gaat goed en ik schiet een paar foto’s met de
zelfontspanner waarna ze weer terug mag. Niet voordat ik ze gemeten heb
natuurlijk. De maatstrepen op de kajak geven 93 cm aan, m’n eerste 90-er!
Als ik ’s avonds de foto’s op de laptop bekijk blijkt dat ze
niet scherp zijn, op een na. En wat voor een..
Wat ben ik hier blij mee!
Na dit succes varen we al trollend verder totdat we bij een
jachthaventje komen. Hier beleven we een paar geweldige uurtjes want het barst
er van de pollak. Ik besluit een paar filmpjes met de camera op het statief te
maken. Hier het resultaat.
Als het een beetje stilvalt gaan we richting de oude
steenstort, een tocht van een kilometer of 8. Onderweg vang ik trollend nog een
mooie gul die wel fotowaardig is.
Leo gaat wat eerder
terug maar ik wil perse nog even bij de steenstort gaan kijken. Zou het ook hier prijs zijn? Bij
het jachthaventje lag de steiger verankerd met kabels waardoor ik het niet met
het lichtste hengeltje aandurfde. Hier durf ik het echter wel en gooi het
inmiddels gemeengoede paarse-witte twistertje langs het talud. Even later is
het raak en twijfel ik of dat nou wel verstandig was. Het 1000 molentje jankt
behoorlijk maar toch kan ik na een paar minuutjes weer poseren met een mooie 85-er.
En even later zelfs nog een grotere, 88 cm.
Topsport op licht materiaal
Het blijken maar een paar vissen te zijn maar ze waren de
kilometers meer dan waard. Met een heerlijk gevoel begin ik maar ’s aan de
teruchtocht, wat een topdag!
Maandag
Dat werd een rustig
dagje, ’s ochtends nog naar het eiland gegaan om wat haring te vangen. Er werd
niet echt gejaagd en door een aantrekkende wind weer vroeg terug gegaan. ’s
Middags nog een poging gedaan op diep water maar op een paar velvet belly’s na niks
gezien.
Dan maar een bonte kraai op de foto
Dinsdag
Maandagavond hebben we besloten om ’s middags nog een keer
naar Straumen te gaan. Dus ben ik ’s ochtends nog een keer met Leo naar het
eiland gegaan. Het is echter niet zo wild als zondag. Maar bij de jachthaven
weet ik toch weer een paar mooie vissen te vangen. Ik maak weer een paar
filmpjes waarbij ik jullie deze graag wil laten zien.
Half de middag laden we de spullen op en in de auto om de
avond door te brengen bij Straumen. Hier
vangen we weer de nodige vissen en vermaken we ons prima. Het is een prachtige avond om foto’s te maken
en ik schiet er heel wat.
Fraaie kleuren in de lucht
Mooie avond om op het water te zitten
Woensdag
We gaan voor de laatste keer met z’n vieren richting het
eiland. De temperatuur gaat nog verder omhoog en ik kan ’s ochtend al in de
korte broek het water op.
Wat hebben we het toch slecht
Helaas wordt de vis ook een beetje lui van het lekkere weer
en blijft het bij een paar gullen en pollakken.
Nog eentje dan
We besluiten om nog maar een keertje naar Straumen te gaan,
dit is tenslotte de laatste lange dag voor ons om te vissen. Eenmaal daar op
het water was het best even zoeken om de vis te vinden. Maar ook hier was het toch
een stuk rustiger ondanks dat we toch erg veel vis op onze fishfinder zagen
liggen.
Het heet hier niet voor niks Straumen
Donderdag
Het laatste dagje op het water. De noren lopen ondertussen
allemaal met onbloot bovenlijf en ik zit te zweten in m’n kajak. Maar we klagen
niet natuurlijk. Ik vermaak me in de buurt van Mosvik met de shad die
regelmatig gegrepen wordt een gul. Een kolonie eenden vliegt op als ik met de
kajak te dicht in de buurt kom en ik probeer ze vast te leggen.
Best goed gelukt
Hoogtepunt van de dag is echter een pollak. Ik vis na een
worp het twistertje binnen en als ik het een meter onder het oppervlak aan zie
komen komt ie het nog effetjes halen. Om er daarna met een bloedgang mee
vandoor te gaan. Geweldig zo’n zichtaanbeet!
Half de middag is het welletjes geweest, ik ga als laatste
het water af om langzaam de spullen in te gaan pakken. Onder het genot van een biertje bespreken we
de plannen voor volgend jaar want we komen hier zeker terug!
Vrijdagochtend is het dan tijd om aan de lange terugreis te
beginnen. Maar niet voordat ik een laatste kiekje schiet vanuit de baai..
We’ll meet again
Geweldig mooi verslag Ronald, ik zou zo weer terug willen.
BeantwoordenVerwijderen