PR scherper gesteld..

Zondagnacht 00.00 uur. Ik stap in de auto want ik kan het niet laten, het is windstil en het tij is goed. Ik rij de straat uit, shit, camera vergeten.. Ik draai om en haal hem toch maar op.
Aangekomen op de stek staat er nog niet veel water, ik ben wat vroeg. Kort onderlijntje aan de dobber en toch maar beginnen. Het is doodstil en ik hoor regelmatig een plons van springende vis. De harder is in ieder geval aanwezig..
Nu de baars nog. Een uur gaat voorbij zonder enige aanbeet, het water is inmiddels aardig wat hoger gekomen en ik hang er een langere onderlijn aan. Worp na worp, drift na drift, het is weer 's niks..
Zal ik maar stoppen? Nee, ik wacht nog even tot het keren van het tij, dit is vaak het beste moment..
Maar er gebeurt helemaal niks, het is inmiddels 3 uur geweest en het wordt nu echt tijd om te stoppen. Je moet morgen gewoon werken mafkees, ik kan gelukkig m'n eigen tijd indelen dus ik zal niet al te vroeg beginnen..
Ik pak m'n spullen in en rij naar huis wetend dat ik langs een stekje kom waar ik al 's mooie baarzen heb gevangen. Nog heel even dan.. Na de eerste worp maak ik een lange drift, weer niks. Ok, ik doe nog 1 worpje een eindje verderop en dan schei ik er echt mee uit, begin er nou echt klaar mee te zijn.
Ik gooi voor de laatste keer in, m'n dobber drift maar heel langzaam, er staat niet veel stroming hier. Had ik m'n onderlijn nou niet nog wat langer moeten maken? Hoe ver boven de bodem zou ik nou eigenlijk vissen, ligt het daar niet aan? Zo malen m'n gedachten..
En dan ineens schiet m'n dobber weg, vrijwel direct contact, HANGEN! M'n slip giert het uit zoals hij het dit jaar nog niet gedaan heeft, de vis neemt meters.. Moet ik m'n slip niet vaster zetten, flitst het door m'n hoofd. Maar de run stopt en langzaam win ik meters terug.
Dit is geen kleintje dat is een ding wat zeker is.. Langzaam komt ze naar de kant en zet ik m'n hoofdlampje aan. Een schim, een grote schim.. Dit kan wel 's een nieuw pr worden, dit mag niet misgaan.. Ik zet m'n slip nog wat losser en ze onderneemt nog meerdere vluchtpogingen maar de pit is er uit. Voorzichtig trek ik ze een stukje op de kant en pak ze voorzichtig onder het kieuwdeksel..
YES YES YES, ik heb ze!
Het meetlint geeft 74 cm aan, 1 cm meer als m'n vorig PR.. Snel een paar foto's van deze beauty dan mag ze weer terug. Ze heeft lang nodig om bij te komen, langer dan ik gewend ben. Even maak ik me zorgen maar dan begint ze langzaam met haar staart te slaan en zwemt ze rustig weg..
Ik loop terug naar m'n hengel met een grijns van oor tot oor, alle blanksessie's zijn spontaan vergeten, alle uren voor niks zijn het toch waard geweest.
Deze jongen is verslaafd en niet zo'n beetje ook..

Nog één worpje dan...