Vorige week kreeg ik een berichtje van Christiaan, een jongen waar ik twee jaar geleden een keer mee gevist had. Hij vroeg toen wat tips over de zoute visserij in zeeland waar hij op vakantie was. We hebben toen een avondje op makreel gevist vanaf de kant. Christiaan was nu weer in zeeland en vroeg of er nog makreel zat, deze is dit jaar niet echt aanwezig dus ik moest hem teleurstellen. Maar ik kon hem wel uitnodigen om een avondje te gaan zeebaarzen vanuit de kajak en daar had ie wel oren naar.
Zo gezegd, zo gedaan en maandagavond ontmoetten we elkaar op de plaats van vertrek. Er stond nog een vervelend windje en ik was er niet helemaal gerust op of de avond succesvol ging worden. Maar de golven waren niet al te hoog dus we konden het water op. Na wat uitleg over de besturing van de hobie waren we weg. Zo'n eerste keer is natuurlijk even wennen maar als je het eenmaal doorhebt is het "a piece of cake".
Na een kwartiertje trappen kwamen we op de plaats van bestemming. De stek leent zich om er met oppervlaktepluggen te vissen, een van m'n favoriete vistechnieken. Christiaan had hier nog niet zo veel ervaring mee maar na wat uitleg kreeg hij de "walk the dog" techniek al snel onder de knie. Voor de leken, de "walk the dog" techniek is een oppervlakteplug door middel van tikjes met de hengel al zigzaggend binnenvissen. Oppervlaktepluggen zijn er in vele soorten en maten. Een aantal bekende toppers zijn, de lucky craft sammy en gunfish, de xorus patchinko, de illex bonnie en chatterbeast. Wij kozen voor de patchinko, een erg prettig plugje om mee te vissen en waar ik al aardig wat succes mee gehad heb.
Het vervelende windje was ondertussen gaan liggen en het water werd steeds vlakker, en dat maakt de oppervlakte visserij een stuk makkelijker. Door het vlakke water werden ook de obstakels onder water beter zichtbaar doordat er juist daar mooie stroomnaadjes ontstaan. Al bij m'n tweede worp bij zo'n stroomnaadje had ik succes, een klein baarsje was de dader. Christiaan werd er wat onzeker van, ik doe toch iets verkeerd geloof ik... Maar na een aantal worpen kreeg ook hij z'n eerste volgers achter de plug en ook wat voorzichtige aanbeetjes. De scholenbaars die hier vaak aanwezig is was er in ieder geval. Maar ze waren erg voorzichtig, ik had er ondertussen al een aantal gehaakt maar nog maar weinig geland. Christiaan had z'n aanbeten nog niet kunnen verzilveren, hij kreeg het steeds beter onder de knie maar zijn gehaakte vissen schoten iedere keer los.
Als je nog nooit zeebaars hebt gevangen en ze schieten iedere keer los kan dat natuurlijk erg frustrerend zijn. Toch kon ik m'n lachen niet inhouden als het baarsje vlakbij de kajak alsnog los schoot. Een beetje gemeen van me natuurlijk maar ik had er wel vertrouwen in dat het goed zou komen. Maar na nog een aantal lossers begon ik toch een beetje te twijfelen, het zal toch niet gebeuren? De volgende slinger je gewoon de kajak in hoor, zei ik hem. Zo gezegd, zo gedaan, het volgende baarsje werd strak afgedrild en vakkundig de kajak in getild.
Nou, missie geslaagd, een nieuw pr zeebaars. Dat even later met een hele centimeter werd verbeterd. En er zit nog genoeg rek in met 27 centimeter..
Het water is ondertussen als een spiegeltje geworden en het ondergaande zonnetje zorgt voor mooie foto momentjes. Het vissen is zo voor mij van ondergeschikt belang geworden, het vastleggen van wat ik zie gebeuren des te meer.
Christiaan durfde ondertussen ook te gaan staan in de outback wat het vissen voor hem misschien nog wel leuker maakte. Staand vissen maakt het vissen met de oppervlakteplugjes wel makkelijker in ieder geval.
De schemering doet zo langzamerhand zijn intrede en het water is ondertussen redelijk gestegen waardoor we steeds minder actie krijgen. Het wordt dus langzamerhand tijd om maar 's richting de kant te gaan.
Het is mooi geweest, we hebben allebei met volle teugen genoten. Het gaat niet altijd om wie de grootste vangt, ook dit zijn avonden die je bijblijven.
Wil je ook eens kennismaken met het vissen vanuit een kajak of tips over kajakvissen stuur me dan gerust eens een berichtje.
Ronald Traas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten