Nieuw PR!

Na een lekkere lange zaterdag op het water had ik zondag de wekker niet gezet. Met tot gevolg dat ik pas om een uur of 11 op het water zat. Hier een klein fotoverslag met commentaar..

De eerste ging voor de Dual die zaterdag al goede resultaten gaf.

Het release shot..

De camera naar boven gericht.

Donkere vis van rond de 70 die de S-max niet kon weerstaan.

Wanneer zie je nou een aantal lepelaars en zilverreigers tegelijk?

Ik kreeg ze ingezoomd niet scherp op de foto helaas.

Maar toen ze even later overvlogen lukte het nog vrij aardig.

Het was sprokkelen voor een visje maar de laatste maakte de dag zeer geslaagd. 

Met 83 centimeter weer een stapje dichter bij de 90..

2e Pinkster Baars

Na een marathonsessie van 16 uur op 1e pinksterdag besloot ik het maandag iets rustiger aan te pakken. Het plan was om op groot water de ondiepe kanten uit te vissen. Met het rustige weer kan je prima gaan staan in de Outback wat weer een extra dimensie aan het vissen vanuit de kajak geeft. Ik hoopte om wat vissen met opppervlakte kunstaas uit de planten te kunnen lokken.  Dit lukte helaas maar 1 keer, een snoek miste de Sammy maar bij de volgende worp klapte ze er vol op. Even later loste ze maar een zo'n aanbeet maakt de dag al.

Gelukkig mochten een paar baarzen nog wel even op de foto..

Kayak Rica deel 2

Dag 7

We gaan onze tweede week vissen in. Na de superdag van gisteren is de vakantie nu al geslaagd natuurlijk maar de zin is er niet minder om. Wie weet wat de dag weer gaat brengen.  Ik stap weer in de vertrouwde Hobie Outback, thuis heb ik er ook een, en ga weer van start. Na het aasvisjes vangen drift ik samen met Bram naar buiten. Bij de rotspartij krijgt Bram al snel een aanbeet maar die mist ie. En ook als ie even later een herkansing krijgt hangt ie weer niet.  Mijn aasvis is blijkbaar niet interessant want als Bram z’n baitrunner voor de derde keer gaat lopen is het wel raak.

 En Bram mag weer een rooster drillen.

Het is weer een prachtige vis en na de fotosessie krijg ik dan wel een run. “Helaas” blijkt een grote needlefish de dader. Meestal pakken ze de aasvis en gaan er met een bloedgang vandoor en als je de baitrunner dicht zet ben je je aasvis kwijt. Deze heeft de haak echter wel te pakken en even later mag ik de geep xl  onthaken. Hierna zoeken we onze maten op die bij ‘rooster island’ aan het werk zijn. Als we daar aankomen is er net volop actie. Raf weet een leuke Rooster te haken en ook Johan mag even later aan de bak.

Bij mij blijft het stil. Maar als ik ’s middags weer terug in de baai kom probeer ik het nog wel even op de Jack’s.  Het popperen levert niks op. Maar als ik een nieuwe drift start hang ik er ook nog maar een verse aasvis aan. Als ik het aasvisje overboord zet zwemt het er snel vandoor. Maar het is echter van korte duur want na zo’n tien meter ontploft het water en vliegt de lijn wel heel snel van m’n spoel.  Onder de indruk van wat er net gebeurde klap ik de beugel dicht en kan ik weer zo’n krachtpatser drillen. Zo sluit ik de dag toch weer positief af.

Dag 8

De wekker gaat zoals gewoonlijk weer om 5 uur.  Als ik voor het ontbijt in de buitenkeuken kom is het een zooitje. We hebben vannacht bezoek gehad van wasberen.  Keukenkastjes zijn opengehaald en er ligt van alles op het aanrecht en de grond.  De wasberen hebben blijkbaar ook ontbeten, met cornflakes en heel veel suiker. Dus dat ruimen we eerst maar even op, de mieren zijn hier ook een stuk groter namelijk. Maar een half uurtje later zit ik weer op het water.  De aasvissen moeten altijd even gezocht worden, geen dag is hetzelfde. Maar met een paar man op het water is er altijd wel een die een goed stekje vindt. Vandaag zitten ze kort onder de kant. Als ik m’n sabiki net achter de branding gooi en binnenvis heb ik er snel een aantal te pakken.

Johan op zijn aasvis-stekje

Ik drift zoals gewoonlijk weer richting de rotspartij in de baai. Ik heb de stek voor mezelf, wat mijn kansen natuurlijk verhoogt. Het is wel weer ’s tijd voor een Rooster dacht ik zo en geconcentreerd maak ik mijn drift langs de rotsen. Het eerste uur gebeurt er niks en ik lijk m’n kostbare vistijd hier weer  te verdoen. Twee uren zijn er ondertussen al verstreken als ik dan eindelijk een run krijg.  Na wat lijn te hebben gegeven  klap ik de baitrunner dicht. Mis! Balend draai ik een lege haak binnen om er weer een nieuwe aasvis aan te hangen. Er zit in ieder geval een in de buurt dus gespannen vis ik verder. Na een minuut of tien, tik,tik,tik.. Dzjiieeeett! Weer een run, en nu zet ik de haak wel!  Er volgt weer een mooie dril waarbij de penn overseas weer serieus werk moet verrichten. Geen dure hengel en er zijn er de afgelopen dagen ook een aantal gebroken dus ik probeer er goed op te letten om hem niet te overbelasten. Ik neem de tijd en hou hem lekker laag zodat ie in een mooie curve gaat. Na een minuut of twintig komt de vis langszij en kan ik even later poseren. Maar nu ben ik dus alleen en een flinke Rooster met de zelfontspanner op de foto krijgen is niet ideaal.

Dat had beter gekund..

Hehe, doorzetten wordt dan toch beloond en zijn de uren ronddobberen bij de rotsen niet voor niks geweest. Hierna zet ik koers naar de rest die bij het eiland zitten. Daar aangekomen blijkt het er niet heel wild te zijn geweest. Een paar Roosters zijn er wel gevangen maar de dag is nog niet om. Na een tijdje begint er verder naar buiten wat te jagen. Meestal is het van korte duur en als je er bent zijn ze al verdwenen. Maar Johan probeert het  toch, ik blijf m’n popper richting de kant gooien. Als Johan even later met lege handen terugkomt word mijn popper  uit het niets gegrepen. Met een bloedgang worden er een tiental meters lijn van de spoel getrokken. Hierna wordt de tegenstand wel snel minder en na een paar minuten mag ik weer een nieuwe soort bijschrijven. Een fraaie Scierra mackerel deze keer waar ik natuurlijk blij mee ben.

Fraaie vis..

Na een tijdje worden er ook weer een paar aasvissen gegrepen en laten de gebroeders Rob en Rick weer ’s zien dat ze het spelletje erg goed beheersen. Want beiden vangen ze nog een Rooster. Rob is de meest ervaren man maar Rick heeft ondertussen al aardig wat Roosters mogen vangen. Bijna dagelijks pakt deze klasbak er een of meerdere.

hij blijft ze maar vangen

Begin van de middag gaan we dan maar weer ’s op huis aan. De reserves moeten weer aangevuld worden natuurlijk. Of heb ik soms zin in een biertje?

Dag 9

Langzaam komt het einde van ons verblijf in dit visparadijs in zicht. Costa Rica is een prachtig land en eigenlijk heb ik er nog veel te weinig van gezien. Maar om op jungle safari te gaan betekent een dag niet het water op. En ik wil écht geen dag missen. Dus vissen we keihard door.

M’n eerste aasvis wordt al snel gegrepen en levert een mooie barracuda op.

onderlijn was na dit gebit aan vervanging toe

Na m’n dagelijkse driftje bij de rotsen ga ik Rick en Tom achterna die het eiland links van de baai gingen verkennen.  Daar zijn we nog niet echt geweest namelijk.  Omdat ik langzaam met een aasvis vaar ben ik echter wel een tijd onderweg. Als ik na een uur dan in de buurt kom blijkt ook waarom ik niks geen actie heb gehad. Ik weet niet hoe lang ik al met een lege haak rondvaarde… 

 (Ei)land in zicht

Bij het eiland aangekomen zijn Rick en Tom nergens te bekennen. Die zullen dus wel aan de andere zijde zitten en ik maak de keuze om linksom te varen. Kom ze vanzelf wel een keer tegen nietwaar? Onderweg gaat er een needlefish met m’n aasvis vandoor die ik even later zwaar gehavend binnendraai. Ik laat hem toch nog maar zwemmen want het is een van m’n laatste. Even later ben ik hem alsnog kwijt na weer een aanbeet. Veel needlefish hier.. Eenmaal aan de andere kant blijkt het hier wat hobbeliger te zijn. Was ook te verwachten want het windje van zee is weer aangetrokken zoals gewoonlijk. Nog steeds geen vismaten in zicht als ik weer een aanbeet krijg. En weer is het een turbogeep, maar nu mag ie wel op de foto.

Needlefish!

Hierna kom ik dan eindelijk Rick en Tom tegen. Er blijkt rechts van het eiland nog een rif te liggen dat op een paar plekken het wateroppervlak doorbreekt. Dit bleek de hotspot te zijn, het waren er niet veel maar het formaat was groot. Tom had net nog een mooie Rooster gevangen maar Rick had dé vis van de vakantie gevangen. Hij vertelt me over de dril waar geen eind aan leek te komen. “ik dacht op een gegeven moment, dit ga ik niet winnen”  Toen hij uiteindelijk toch won was er alleen een probleem. Tom kwam ook pas later en Rick kon in z’n eentje geen fatsoenlijke foto maken. Met z’n hengel had ik ie wel de lengte kunnen bepalen. Anderhalve meter maar liefst, wow.. Ik blijk natuurlijk weer te laat te zijn want verdere actie blijft uit. En dus ga ik ook met de mannen mee als ze richting huis gaan. In de baai krijg ik nog wat aasvissen van Rick die er mee stopt, ik ben er nog niet helemaal klaar mee.  Gelukkig levert het ook nog wat op want ik vang m’n tweede Pompano en een Jack op de popper als afsluiter.

Dag 10

De een na laatste dag breekt aan. We maken nogmaals de tocht richting het eiland van gister maar nu zorg ik dat er wel op tijd ben.  Er wordt behoorlijk gejaagd het eerste uurtje, het zijn helaas blue runners. Wel van een behoorlijk formaat, die serieus sport geven op het lichte hengeltje. Maar dat is niet waar we voor komen natuurlijk. Er verstrijkt een uurtje en dan verandert het heldere water in een bruine smurrie.  Wat het precies veroorzaakt weet ik niet maar vermoedelijk een rivier een baai verderop.  We hebben er dan geen vertrouwen meer in en moeten de plannen wijzigen, terug naar de andere stekken dus. We hebben nu wel de produktiefste uren gemist helaas en het lijkt voor mij op een slechte dag uit te draaien. Want ik krijg niks geen actie meer. Ik zeg lijkt, want als ik er bijna de brui aan wil geven  gooi ik m’n popper nog maar ’s naar een klein rifje op het hoekje van de baai. Het ligt een meter of tien uit de kant en de golven slaan er lekker overheen.  In het witte water wordt de popper meteen gegrepen, Klabam! Een Jackje van een centimeter of 50 is de dader. En bij de volgende worp is het weer raak! Er zitten er dus meer hier. Als ik bij de vierde worp weer een aanbeet krijg verspeel ik m’n laatste Halco, dat rifje is nogal link hier. Wat zal ik er dan ’s aanhangen? Ik besluit een Storm chugbug te proberen. De eerste paar worpen lijkt het niet te lukken. Maar als ik een worpje wat verder naar rechts doe is het weer bingo. Het blijkt werkelijk vergeven van de Jacks, ik dril een vis en ik zie er nog tien achteraan zwemmen. Worp na worp is het raak of bijna raak. Het zijn geen grote maar wat een feest. Een prima moment om de camera in filmstand op het statief te zetten. Als ik het zoveelste Jackje binnendril begint de school massaal aan het oppervlak te jagen. Mooi om te zien, kijk zelf maar.

Jack's zijn te gek!

Als ik ondertussen al dik in de dubbele cijfers zit komen Rob en Johan aangevaren. Zij hadden vandaag een serieuze tocht gedaan. Een stek waar ze voorgaande jaren met de auto naar toe gingen hadden ze nu varend bezocht. Respect voor deze twee mannen want ze hadden er wel meer als twintig kilometer opzitten, ik geef het je te doen. Helemaal uitgeput zijn ze echter nog niet want als ze horen hoe het mij vergaat doen ze natuurlijk nog wel effe mee. We vangen er nog een paar en dan is het klaar. Tijd om naar huis te gaan. Onze magen knorren en thuis volgt er eerst een aanval op de koelkast. ’s Avonds worden we uitgenodigd door onze bijzonder aardige gastheer en vrouw om onder het genot van een hapje en een drankje van de prachtige zonsondergang te komen genieten.

Genieten...

Dag 11 ,de finale

De laatste dag is aangebroken. Na een snel ontbijt brengen we de kajaks voor de laatste keer naar het water. Om 6 uur zit ik samen met Johan op het water. Niet iedereen is er zo vroeg bij maar wij willen niets missen deze dag. We vangen onze aasvissen onder toeziend oog van een pelikaan die er best mooi bij zit.

Ik laat me weer langzaam naar de rotsen toe driften zoals gewoonlijk. Er is nog niemand bij de rotsen dus ik heb het rijk alleen. En dat geeft natuurlijk vertrouwen. Ik probeer een meter of 40 van de rotspartij weg te blijven. Zo kan ik, terwijl m’n aasvis een meter of 50 achter me zwemt, m’n popper vlakbij de rotsen gooien en binnenvissen. Een verfijnde techniek is niet nodig ben ik ondertussen achter gekomen. Ik draai het poppertje gewoon op hoge snelheid binnen, het stuitert dan al splashend over het water. En na een aantal worpen is het raak! Op een meter of 10 van de kajak knalt er een grote needlefish op. Klabaaam!! Krijsende slip ,gevolgd door een salto en weer een run. Werden die geepjes bij ons maar zo groot, wat een geweld.. Na een tijdje geeft ie zich gewonnen en schiet ik snel een paar foto’s.

De Needle heeft  lang nodig om bij te komen en dan begint m’n baitrunner ook nog te lopen. Ze komt net weer tot leven en snel laat ik ze gaan. Daarna pak ik snel de hengel en klap de beugel dicht. Hangen! Zo dat gaat lekker vanochtend, want nu gaat de 30 ponds stok in standje heel krom. Tientallen meters worden van de spoel gerukt en zo ben ik weer een tijdje zoet. Tijdens de dril roep ik Johan die aan de andere kant van de rotsen zit want  nou is het zijn beurt om fotograaf te spelen.

Knap en sterk, en die vis ook..

Hierna komen Raf en Bram ons ook vergezellen, die gaan meestal iets later naar bed en hebben wat meer moeite om uit bed te komen.  Bram is blijkbaar nog steeds moe want hij komt in horizontale positie aan gedobberd, met de baitrunner als wekker.

Kajakvissen op z'n aller-relaxed

En even later gaat z’n wekker nog af ook natuurlijk en mag ie meteen aan de bak. Nu ik er over nadenk is het ook wel een super wekkersignaal. Door dat geluid wil ik elke ochtend wel  wakker gemaakt worden.. Nadat Bram z’n Rooster heeft gevangen is het gedaan met de actie. Terwijl de rest het een baaitje verderop gaat proberen probeer ik een deel van de baai waar ik nog niet veel gevist heb. Een eindje verderop is er ook een local bezig die me al eerder een goeie tip gaf dus wie weet. Als ik bij hem in de buurt ben maken we een praatje en vissen we samen verder. Zijn aasvis wordt meerdere keren gegrepen maar hangen ho maar. ‘Lots of Needle here’ zegt hij. Ook ik krijg even later beet maar bij mij hangt ie wel. Het is inderdaad een Needle van een mooi formaat.

Weer geen kleintje

Hierna ga ik weer mijn eigen weg, ik zeg hem gedag  en ga  nog een keer terug naar de rotsen. Het loopt tegen het eind van de ochtend en misschien zwemt er nog een Rooster. Onderweg zie ik een klein stroomnaadje in het redelijk vlakke water en waag nog ’s een worpje met de popper. M’n gevoel bleek juist want precies daar klapt er een vis op. Een leuke Jack is de dader wat de dag verder compleet maakt. Bij de rotsen dobber ik dan nog een tijdje maar tevergeefs. Iedereen is ondertussen al lang van het water als ik ook maar ’s richting huis ga. Niet zonder te popperen natuurlijk want dat is al vaker succesvol geweest. Ik kom steeds dichter bij de kant maar er gebeurt niks helaas. Als ik voor een van de laatste keren over het water achter me kijk zie ik in de verte wat pelikanen duiken.  Het is nog een eind achter de rotsen en ik besteed er verder maar geen aandacht aan. Ik doe nog een aantal worpen maar in de verte blijven ze maar jagen. Ik begin nu toch te twijfelen, zal ik? Ik besluit er nog een keer voor te gaan, het is tenslotte de laatste dag. Ik geef m’n laatste aasvissen de vrijheid en zet het op een trappen. Er wordt nog steeds gejaagd als ik dichterbij kom maar als ik er bijna ben wordt het rustig. Dat zat erin natuurlijk. Maar na m’n eerste worp zie ik toch een paar schimmen achter m’n popper aan racen. Yes, ze zijn nog niet weg. Bij de volgende worp is het bingo, ik ros de popper met een rotgang binnen en zie er 3 grote jacks achteraan racen. Klaaabengg! Potver wat gaan die dingen toch tekeer, de hengel wordt zowat uit m’n handen gerukt als ie met een noodgang de diepte induikt. Ik blij dat ik toch nog even omgedraaid ben.. Na nog een paar uitvallen begint het spelletje weer van zwaar bonkend rondjes zwemmen en een kajak die vrolijk meedraait. Langzaam win ik terrein en na een tijdje kan ik de fraaie Jack onthaken en een fototje maken. Hierna doe ik snel nog een worp natuurlijk, hopend dat ze nog in de buurt zijn. Het antwoord komt snel. Ik zie een grote schim achter de Halco als deze al stuiterend over het water richting de kajak komt. Op een paar meter afstand gebeurt het, de popper wordt gelanceerd op een klein golfje en de Jack springt er bovenop. BOEM! Het lijkt zich in slow-motion  af te spelen maar man wat ging dit hard. Ik kraai het werkelijk uit van plezier, dit was m’n bruutste aanbeet ooit! Ik krijg nog een geweldige dril kado en na een kwartier of zoiets kan ik met een lamme arm m’n laatste Jack op de foto zetten.

de afsluiter!

Wat een finale, ik besluit dat dit het perfecte moment is om te stoppen. Ik ga richting het appartement waar de zware taak wacht om ons op te gaan maken voor de terugreis. Maar een ding is zeker, ik kom hier volgend jaar terug!

Pura vida!

Ronald Traas