Kayak Rica, deel 1

Eind oktober was het dan eindelijk zover.  Dé vistrip waar ik al maandenlang naar uitkeek ging van start. Bestemming, Costa Rica!

Na alle mooie verhalen die ik al gehoord had van mijn team maatjes van Viskayaks.nl ging ik het dan eindelijk ook zelf meemaken. Kajakvissen op tropische rovers, iets wat al lang op mijn verlanglijstje stond. De laatste weken kon ik ongeveer aan niks anders meer denken en functioneerde ik al niet meer echt normaal. Maar gelukkig konden we, Johan, Bram, Raf en ik dan eindelijk donderdagochtend op het vliegtuig stappen. Op het vliegveld werd ons gezelschap verder compleet gemaakt met Rob en Hetty, Rick en Tom. De vlucht gaat naar Atlanta waar we na een kort verblijf in het Hilton vrijdag weer verder vliegen naar Liberia, Costa Rica.

En zo komen we dan na zo ongeveer totaal 14 uur vliegen op vrijdagmiddag eindelijk aan in Costa Rica. Onze chauffeur staat ons dan al op te wachten om ons met z’n busje naar ons verblijf  in Guanacaste te brengen. Ik kan nog net even m’n kleren omwisselen voor een tropenoutfit. Lekker hoor, 30 graden eind oktober.

De rit naar ons appartement verloopt voorspoedig en na een klein uurtje zijn we er. Het ziet er allemaal prachtig uit. Een tropische tuin, lekker zwembad en ruime appartementen. En direct gelegen aan de baai van waaruit het allemaal moet gaan gebeuren!

Hier vermaken we ons wel.

Iedereen is snel geïnstalleerd en daarna worden alle visspullen uitgestald. Dat duurt dat wat langer natuurlijk.. Alle dozen kunstaas worden geopend en hengels geïnspecteerd.
We hadden er voor gekozen om geen koker mee te nemen en alleen reishengels. Dit had echter wel wat voeten in de aarde. Hengels voor uit de kajak zijn bij voorkeur niet te lang. Voor de live-bait visserij was het niet zo lastig, meerdelige boothengels zijn makkelijk te vinden. Ik had gekozen voor de penn stc 30lbs, met 2.10m een prima lengte. Maar voor de poppervisserij was het allemaal wat lastiger. Veel hengels waren te lang of niet leverbaar. Ik kwam uiteindelijk bij de savage-gear roadrunner uit.  Werpgewicht tot 80 gram en 2.40m. Dit vond ik te lang en de top te zacht. Dus rigoreus de zaag er in gezet en de top 30 cm ingekort. En zo bleef er een spijkerharde hengel over die zich later aardig zou gaan bewijzen, maar daarover later meer. Maar om op een paard te wedden leek me niet verstandig dus had ik ook nog een mooie St Croix tidemaster aangeschaft. 3-delig, en dat paste net in de koffer. De molens die er op gingen waren de Shimano baitrunner 8000D en de Biomaster 6000HG voor op de popperhengel. Als reservemolen had ik de Saragosa 6000 bij. Allen gevuld met Penn international braid. Tevens nog een licht hengeltje met dito molen om aasvis mee te vangen.

En dan is het al snel avond, boodschappen zijn gehaald, we gaan lekker uit eten en na een paar biertjes duiken we er vroeg in. Morgen gaat de wekker om 5 uur en gaan we vissen!

Zaterdag, voor het eerst het water op.

Na een snel ontbijt worden de kajaks gereed gemaakt, de spullen ingeladen en gezamenlijk naar het water gebracht.  Eén nadeel, in de baai is er een stevige branding. En brandingsgolven zijn een beetje tricky. Zaak is om niet te gehaast het water in te gaan, de golven komen in series. En na, een serie volgt er een klein momentje van rust. Dit is hét moment om je kajak het water in te sleuren erin te springen en weg te peddelen. Maar zoals gezegd, het is tricky. Het moment is kort en een verkeerde timing  maakt je een speelbal voor een brandingsgolf van een meter. Zaak is om je spullen waterdicht op te bergen en te zekeren aan de kajak mocht het fout gaan. Rechtopstaande hengels is trouwens ook niet aan te raden..

Mijn “launch” gaat goed en eenmaal door de branding dobber ik dan eindelijk op de Pacific, heerlijk! Eerst moeten er aasvissen gevangen worden, een sabiki met een pilkertje eronder is de methode. Echter is het wel even zoeken waar ze zich bevinden, iedereen lijkt er wat moeite mee te hebben en als ik Raf wat visjes zie vangen zoek ik hem snel op. Hier zitten Snappertjes, zegt ie. En al snel heb ik er ook een paar te pakken. Bram is er ook bijgekomen en als we de man een stuk of 6 visjes in de baitbucket hebben gaan we op jacht naar groter wild.

Prachtige kustlijn.

Al popperend verlaten we de baai en volgen we de kustlijn richting een nabijgelegen eilandje. Er is echter niet veel actie. Bram weet na een tijdje een Needlefish te vangen en Raf een Jack, bij mij blijft het stil. We besluiten dan ook om nog verder te gaan, een tochtje van een aantal kilometer naar een ander eilandje. Om een beetje snelheid te maken gaat de baitbucket binnenboord en kunnen we een plug trollen. Elke 5 minuten gaat de emmer even buitenboord om de aasvisjes van vers water te voorzien. Bram krijgt al snel een aanbeet maar deze blijft niet hangen. En als we na een half uurtje bij het eilandje aankomen blijkt het ook hier niet wild. Eén keer explodeert het water achter m’n popper na de zoveelste worp richting de rotsen maar verdere actie blijft uit. En als er van zee een dreigende lucht onze kant op komt lijkt het ons verstandig om terug te gaan. Kilometers van huis in een onweersbui terecht komen is het laatste wat we willen. Bij het andere eiland ga ik nog wat werpen en dan gaat het mis. De delingen van de Tidemaster blijken tijdens het werpen los te zijn gekomen en met de bus maar half in de pen breekt de pen van het onderste deel. Hengel 1 is gesneuveld..

Eind van de ochtend komen we weer terug bij de baai en horen we hoe het de anderen is vergaan. Hun geduld werd beloond, ze hadden de betere aasvissen weten te vangen. Een stuk of vijf roosters waren er gevangen, Rick en Johan waren net klaar met een double hook-up..  Tja, morgen maar iets meer geduld opbrengen en wat dichterbij blijven.  Maar aangezien het hier net nog gebeurde vis ik gespannen verder. En dan wordt m’n aasvis nog gegrepen ook..  Ik zet de vrijloop dicht en zet de haak.  Ja, hangen!  Een kleine run volgt maar al snel wordt de tegenstand minder en na een paar minuten krijg ik de dader te zien. De verrassing is groot als er een hamerhaaitje aan het oppervlak komt. Geen targetvis maar ik ben er maar wat blij mee!

Die had ik niet verwacht.

  

Begin van de middag is het tijd om van het water te gaan.  De temperatuur is slopend en de middag is ook minder productief, dus een goed moment om de batterijen op te gaan laden. Een lokaal eettentje wordt bezocht en onder het genot van een welverdiend biertje wordt de eerste visdag besproken.

Zondag, actie aan de oppervlakte.

Na de ervaring van gisteren blijf ik nu wat langer naar de juiste aasvis zoeken. Moonfish en Blue-runners zijn de betere en na een tijdje hebben we ze gevonden. De buckets zijn dan snel gevuld. Vol verwachting driften we langzaam naar buiten richting een rotspartij in het midden van de baai.

Hier vang ik al vrij snel m’n eerste needlefish op de popper. Niet echt groot maar het geeft vertrouwen en vrolijk vissen we verder. Na een tijdje bij de rotsen gevist te hebben driften we verder de baai uit waar ook wat meer activiteit te zien was.

Team viskayaks op drift.

Er wordt hier regelmatig aan de oppervlakte gejaagd maar de poppers worden genegeerd. Het zijn waarschijnlijk Blue runners die op kleiner aas jagen. Totdat uit het niets er wel iets op de Halco klapt. En dan is het wel raak, een krijsende slip en de hengel krom tot in het handvat. De savage-gear wordt voor het eerst zwaar op de proef gesteld maar geeft geen krimp. Er zit lekker veel power in en dat is nodig ook want dat ding aan de andere kant van de lijn heeft het ook. De vis blijft lang diep en zwemt langzaam rondjes. En ik kan niks anders doen dan rondgetrokken worden en druk geven. Na een paar minuten wordt de tegenstand wat minder en kan ik langzaam wat omhoog gaan pompen. Ook Johan is een vis aan het drillen, zijn aasvis werd na mijn aanbeet gegrepen en zo is het dubbel feest. Na een tijdje komt er een lichte vlek uit de diepte en komt mijn eerste Jack Crevalle aan het oppervlak. Ik pak hem bij de staartwortel en tik de dreg los, wel zo handig om dat buitenboord te doen.  Zo kunnen we veilig poseren.

Daar worden we blij van.

Wat een kicke vis om te vangen zeg, dat smaakt naar meer. Maar meer in de vorm van Jacks komt er niet meer vandaag. We proberen het nog een tijdje bij de rotsen waar ik nog wel een mooie meterplus needlefish vang.

Eenmaal terug bij het appartement horen we hoe de rest het is vergaan. Zij zijn de andere kant op gegaan en hebben weer goed gevangen. Meerdere Roosters en ook een paar blacktip haaien. Ook Raf die nog hun kant op gegaan was mocht zijn eerste Roosterfish vangen en is dolblij. Nu ik nog..

Raffie Roostah!

Maandag, mooie vis maar niet de mooiste.

Gebrand om die eerste Rooster te vangen zit ik als eerste op het water. De aasvissen heb ik ook al snel te pakken en vol goede moed drift ik naar buiten. Ik probeer het weer bij de rotsformatie maar er gebeurt niet veel. Johan komt me iets later vergezellen maar drift langs de andere kant van de rotsen. En ja hoor, hij krijgt wel een run en mag er een vangen. Ik mag voor fotograaf spelen, ook leuk…

Prachtexemplaar

Verdere actie blijft hier uit en we besluiten naar het eilandje verderop te gaan. Na daar aangekomen te zijn mag er weer een aasvisje gaan zwemmen. Deze zwemt vrolijk de diepte in maar wordt daar al snel gegrepen, de baitrunner gaat dicht en deze hangt. Maar het is weer niet al te groot en al snel komt de vis boven. Het is weer wel een hele fraaie vis. Een African Pompano, nog niet helemaal volwassen. Dit is te zien aan de vinstralen, deze raakt ie dan namelijk kwijt.

Mét vinstraal.

Geen alledaagse vangst dus ik mag weer niet klagen. Johan had er nog nooit een gevangen en is hier toch al een aantal keer geweest. Hij zou er dus graag ook een vangen. Een tijdje later krijgt hij een aanbeet en warempel, ook hij vangt een Pompano. Deze is wel volwassen maar die van mij was mooier, toch?

Hierna blijft het rustig en gaan we op huis aan. Maar als ik terug in de baai ben ga ik toch nog even naar de rotsen. Die Rooster die maar niet wil komen begint steeds harder te knagen.. Het is echter tevergeefs. De enige actie die ik te zien krijg is van Tom die in de verte aangevaren komt en nog een mooie Jack vangt op z’n aasvis. Ik doe toch iets verkeerd geloof ik..

Dinsdag, het is me niet gegund.

Het dagelijkse ritueel van een snel ontbijt, boterhammen smeren en de kajak naar het strand brengen. Spullen inladen en de branding trotseren. Ik ben weer vroeg en heb m’n aasvissen ook weer snel. Ik ga weer richting de rotsen. Bijna elke dag worden er hier Roosters gevangen en het moet mij toch ook lukken.
Maar na 2 rondjes rond de rotsen gegaan te zijn zonder actie begin ik weer behoorlijk te twijfelen. Johan is inmiddels ook gearriveerd.
Maar als na twee uur de twee uitslapers langzaam aangedobberd komen en een double hookup krijgen, begint het toch een beetje vervelend te worden. Ook Johan krijgt een hookup en eindelijk krijg ik ook een run. Om vervolgens de aasvis met de haakpunt terug in het lijf op te draaien. Om gek van te worden.. Raf en Johan vangen beide een mooie Rooster maar Bram blijft maar drillen. Na een dik half uur wordt langzaam duidelijk waar Brammetje het mee aan de stok heeft. Een knoert van een Rooster komt eindelijk bij de kajak en er worden een paar mooie plaatjes geschoten.

Beauty voor Bram.

Hierna zijn de Roosters weer vertrokken. En ook als ik naar het eiland een baai verderop ga ben ik te laat, de roosters zijn al weg. Ik ga maar een beetje experimenteren en hang een speedjig aan de popperstok. Zonder dieptemeter is het een beetje gokken. Maar het is hier een stuk dieper als in de baai, een meter of 15-20. Wie weet wat er rondzwemt. De techniek ben ik niet echt bekend mee maar het zijn geen snoekbaarzen gelukkig. Vanaf de bodem ros ik hem naar boven en laat ik hem weer naar beneden dwarrelen. Zo vis ik hem langzaam naar boven. Ik doe blijkbaar iets goed want ik voel al vrij snel een tik en even later is het nog raak ook. Geen nieuwe soort maar een mooie Jack geeft leuk sport en geeft de dag nog een positief einde. Pas half de middag kom ik natuurlijk als laatste het water af. Iedereen hoopt natuurlijk dat ik m'n eerste heb gevangen maar ze moeten nog even wachten.  Morgen is jouw dag, spreekt Rob me toe. Laten we het hopen zeg ik. Je zou bijna vergeten te genieten.

Maar hoe kan je hier nou niet van genieten.

Woensdag, gaat het vandaag dan gebeuren?

We gaan er voor vandaag, de eerste aasvis die het mag gaan proberen is een Blue Runner. Sterke visjes die behoorlijk sport geven aan een licht hengeltje. En als er meerdere op je sabiki duiken kan je je lol op.
Ik begin nog maar net naar buiten te driften als ik al een run krijg. Na een tiental meters zet ik met bonzend hart de baitrunner dicht, ja hangen! M’n hengel buigt ver door maar in plaats van vol door de slip te gaan, snijd m’n lijn door het water en zwemt de vis met een wijde bocht de baai uit. Op het moment dat de druk verder opbouwt en de slip moet gaan lopen valt de druk weg, los.. Een paar serieuze krachttermen vliegen over het water. Dit was hem, waarom?

Nou ja het is nog vroeg en ik moet door. Ik drift voorbij de rotsen en deze keer blijf ik niet te lang hangen. Ik laat me gewoon met de stroom mee driften en ik zie wel wat er gebeurt. Als er weer wat aan het oppervlak gaat jagen en de popper genegeerd wordt hang ik er een wat kleiner plugje aan. Een Ima komomo 2, een leuk oppervlakte plugje dat in Nederland al leuk zeebaars heeft  gevangen. Deze blijkt het ook hier te doen want even later zit ik met een kromme hengel en een jankende slip. Ik heb weer iets nieuws aan de lijn want deze vliegt heen en weer door het water. En ondanks dat het niet groot is knokt ie voor wat ie waard is. Het is een Black Skipjack , een kleine tonijnsoort. 

Idioot sterk voor zo'n klein visje.

Het schooltje is hierna natuurlijk al lang verdwenen maar een eindje verderop jaagt er weer wat. En als ik goudgroene flitsen door het water heen zie gaan begint m’n hart weer sneller te kloppen. Mahi Mahi! Ik trap er snel naartoe en als ik binnen werpbereik ben vliegt het plugje er naartoe. Net iets te kort eigenlijk, ik krijg wel een tik maar geen hanger.
Na nog iets dichterbij te zijn gekomen vliegt het plugje weer door de lucht en land er nu achter. Ik draai het plugje recht door de school heen en het is meteen raak! Ik wordt meteen getrakteerd op drie salto’s en een klein ‘woohoo’tje’ van mijn kant vliegt over het water. Na de volgende salto is ie er af, wat een spektakel! Ik kan er niet eens van balen.
Helaas laten de mahi’s zich niet meer zien en ga ik langzaam weer terug. Onderweg kom ik een local tegen die me vertelt dat hij gisteren in de baai echt heel dicht onder de kant een paar roosters ving. Met dat in gedachten vaar ik langzaam weer terug de baai in en geef ik het bewuste hoekje ook nog even aandacht.
De ochtend loopt weer op z’n eind en m’n kansen worden steeds kleiner. Na een paar minuten begint ineens de baitrunner te lopen. Zou het dan toch? Gespannen zet ik de vrijloop dicht. Ja! Hangen! De vis neemt een run richting de kant en dan gaat het mis. Een ondiepe uitloper zit tussen mij en de vis en waar ik bang voor ben gebeurd. M’n lijn raakt wat en het is gebeurd, af..
Nondeju, dit begint wel heel vervelend te worden. Snel knoop ik een nieuwe onderlijn en probeer ik het nog maar een keer. Volgende drift.. Waar ik niet meer op reken gebeurd toch, weer een aanbeet!  Gelukkig gaat alles goed nu en een mooie dril volgt. Het is geen grote maar toch geeft ie serieus tegenstand. En als ik na een tijdje voor het eerst de strepen zie weet ik het zeker, hier komt m’n eerste Rooster. Even later kan ik hem bij de staart pakken en binnenboord trekken. Een serieuze vreugdekreet schalt over het water want de ontlading is groot. Eindelijk!

Zelden zo blij geweest met een vis.

Na dit succes heeft de motivatie weer een nieuwe boost gekregen en ga ik toch nog even naar de rotsformatie. Een Needle mist hier al snel de popper en dus popper ik nog even door. Bij een van de volgende worpen zie ik dat er weer iets achteraan zit. Maar dít is geen Needlefish, 2 kammen scheren door het water, Rooster! De popper is dan al te dichtbij om nog een aanval uit te lokken. Vol adrenaline werp ik verder. Maar de Roosters laten zich niet meer zien. En als ik bij een iets te laag ingezette worp ook nog de nieuwe gopro van m’n statief af mep en de diepte opzoekt is het welletjes geweest. Helaas geen filmpje van m’n Roosterdril..

Toch stap ik met een dikke grijns van het water af, de ban is gebroken. Terug bij het appartement is iedereen blij voor me, ook zij zijn opgelucht. En wat smaakt dat eerste biertje goed zeg!

Donderdag, als er één Rooster over de dam is..

Na een klein feestje gisteren ben ik vandaag iets later. Na een paar aasvissen gevangen te hebben vang  ik een Jackje aan m’n sabiki. Volgens Johan zijn dit ook hele goeie aasvissen maar je moet ze wel meteen aan de haak doen. In de bucket slopen ze namelijk de andere aasvissen.
Zo gezegd, zo gedaan en vrolijk ga ik weer richting ‘mijn’ rotsformatie. Na een tijdje hier rondgedobberd te hebben begint plotseling m’n baitrunner te lopen. Ik wacht een aantal seconden en zet de vrijloop dicht, hangen!
De vis gaat er als een speer vandoor en gaat recht op de rotsen af. Hij kan er echter niet overheen maar wel omheen. En de vis buigt af. En als ik er niet als een speer achteraan ga gaat het gruwelijk mis. Met een hoog geheven hengel kan ik gelukkig op tijd om de rotsen heen varen. Hier is het gevaar van lijnbreuk geweken en kan ik rustig de vis uitdrillen. Dit duurt wel een tijdje want het is niet hetzelfde formaat als gisteren. Langzaam win ik terrein en in het heldere water komt langzaam een lichte vlek. En die vlek wordt steeds groter, en groter.. Totdat er een beauty van een Rooster aan het oppervlak ligt, wat een bak! Rob is ondertussen bij me en assisteert me bij het onthaken. De haak zit diep maar met vereende krachten kunnen we ze haakloos terugzetten. Maar eerst schiet Rob een paar prachtige platen.

Een droom wordt werkelijkheid.

Release..

Het kan verkeren.. Twee dagen geleden hing er een donkere wolk boven me, nu zit ik op een roze.

En dat vist een stuk lekkerder, ik klooi wat met een sabiki en ik haal iets boven. Geen woeste dril dit keer maar het blijft een grappige verschijning, zo’n kogelvis.

Rob en ik vissen samen verder, we zoeken het eiland nog maar ’s op en Rob vangt al snel een Jack.

De meester in actie.

Een tijdje later mag hij ook nog een mooie Rooster vangen. Ik kan er weer van genieten en als we weer terug in de baai zijn probeer ik nog wat natuurschoon te fotograferen. Een pelikaan in de lucht verschijnt voor de lens en als ie een duik inzet druk ik precies op een mooi moment af. Je moet er een beetje mazzel mee hebben.

En drift je 's ochtends langzaam de baai uit, 's middags is het door een windje van zee precies andersom.  Zo dobber ik langzaam richting de kant. In de baai stromen twee kleine riviertjes de zee in, een naast ons appartment. Het zou eigenlijk best wat vis aan kunnen trekken lijkt me. En daarom ga ik nog maar wat popperen terwijl ik langzaam richting de kant dobber. Al bij de tweede worp spat het water uiteen. Ik ben er totaal niet op berekend en de vis hangt ook niet. Maar dit was niet klein. Nog een worp, met een rotgang draai ik de Halco naar binnen. En met een enorme klap wordt ie gepakt, de slip krijst het werkelijk uit. En dan is het over, lijnbreuk. What the… Snel knoop ik een nieuwe voorslag en hang m’n andere Halco eraan. En het gebeurt weer, klaboem! Wat een gruwelijk geweld! Maar nu gaat het wel goed en na een paar runs begint er weer iets zwaar bonkend rondjes te zwemmen onder de kajak. En de kajak draait vrolijk mee. Maar na een aantal minuten begin ik me af te vragen of deze ook nog naar boven wil komen. Langzaam win ik dan toch terrein maar het kost me aardig wat moeite om de vis naar boven te krijgen. Wat een knokkers die Jacks. Want dat is het natuurlijk..

Kanokker..

Wat een heerlijke afsluiter van een fantastische visdag! Met een nog grotere smile dan gisteren stap ik het water af en kan ik m’n belevenissen aan de rest gaan vertellen.

Binnenkort deel 2